DE ONBEKENDE DICHTER
DE ONBEKENDE DICHTER Een eeuwige vlam? Een nederige urne met een pietepeuterig waakvlammetje? Een zuil? Een symbolische steen of vergeetput? Ik koester al lang het plan om een monument op te richten voor de Onbekende Dichter (v/m/x). Waar zou dat dan moeten komen? Watou was een tijdlang voorbehouden aan de elkaar op de schouder kloppende dichters en subsidiërende dichtersvriendjes. In Brussel brandt al een vlam voor zij die niet spreken of schrijven. Gent met zijn Poëziecentrum kan in aanmerking komen. Misschien ook, of all places, Merchtem: daar waar jaarlijks duizenden jonge dichters en dichteressen hun inzendingen dropten en waaruit dan naderhand enkele gelukkigen worden gefilterd. Antwerpen heb ik al geschrapt: te veel dweperig rumoer met die stadsdichters. Het liefst kies ik een leeg pleintje in een volstrekt anoniem dorp, en mijn voorkeur betreft het idee van de vergeetput. Er zou bijvoorbeeld van alles in gedumpt kunnen worden: al het papier dat zijn weg niet gevonden he...