NEERSLAG

BELEEFTIJD Vanaf het jaar 1971 hield ik agenda’s en dagboeken bij, soms summier, soms uitgebreid, in combinatie met elkaar. Het betreft een soort getrouwheid aan de tijd. Nog altijd. Iets is niet gebeurd als het niet opgeschreven wordt. Nu ik er, anno 2024, in blader, is het bijna angstaanjagend: ik weet precies wat ik gedaan heb en waar ik was op 1/1/1971, 4/4/1984, 9/9/1999 of 1/2/2015. Het is een indrukwekkende collectie van alibi’s. Ik beken: ik doe het nog altijd, in de beknoptst mogelijke vorm. Mij niet gezien op een plaats des onheils of delict: ik was waar ik schreef. Mijn woorden zijn mijn bewijsplaatsen. (Of… second opinion: het kan ook een dubbele dagboekhouderij betreffen. Ik ben immers schrijver, die net als een advocaat beroepshalve mag liegen). De formaten variëren: van klein notitieboekje over schoolschrift en klassieke hardcover agenda tot administratief grootboek. Gewoonlijk recycleerde ik blanco onverkochte agenda’s of ongebruikte schriften uit een vers verleden, b

AFVAL Veel van mijn letterkundige zaken zijn inmiddels uithuizig geworden. Ik schonk dertig kilogram persoonlijk literair archief aan het Letterenhuis in Antwerpen. Vier basisscholen uit Kortrijk kregen mijn voorraad kinder- en jeugdboeken. Aan een antiquair/antiquaar verkocht ik een aantal oude boeken, enkele hier ten huize gemaakte tekeningen van José Vermeersch en ook diens ingekaderde affiche voor mijn poëzieproject ‘Confessions Liquides’, jaren ’80 vorige eeuw. Bovendien sodemieterde ik tientallen mappen persoonlijke correspondentie in diverse containers. Jammer genoeg ook drie brieven op hemelsblauw luchtpostpapier van Jotie T’Hooft. Plus mijn map correspondentieschaak met Bart L., die ook de eerste licentiaatsverhandeling over mijn boeken schreef aan KULeuven. Plus (ook op luchtpostpapier) de briefwisseling met mijn Japanse pen pal Emiko Takamori, eind jaren ’60. De jaargangen van vele literaire tijdschriften moesten er evenzeer aan geloven. Tevens ontruimde ik bijzonder grondig

   BREUKEN -           Een derde ervan klopt niet. -           Een derde van wat? -           Waarvan, moet je zeggen. -           Een derde waarvan, dan? -           Wel: van drie derden. -           Het geheel, dus? -           Ja. -           Maar welk geheel? -           Twee derden plus dat verdachte derde. -           Nu snap ik het. -           Is het geheel duidelijk? -           Voor drie derden, ja. -           De totale breuk, dus. -           Noem het maar een doorbraak. -           Haha. -           Maar wat klopt er nu niet? -           Van dat geheel? -           Ja: van die drie derden. -           De totale breuk? -           Precies. -           Er is wel een streep door de rekening. -           Eh? -           Twee zesden blijven onduidelijk. -           In mensentaal, graag. -           Twee derden zijn duidelijk. -           Had dat dan eerst gezegd. -           Ik begin gewoonlijk met het slechte nieuws. -