NEERSLAG

DOLEN DOOR SYMBOLEN                                                                   Joris Denoo MAÏS Symbolen … Symboliek … Van zohaast door de mens aan iets betekenis en extra-associatie toegekend wordt, is het symbool of symbolisch. Zelfs als het er niet meer is: is Ground Zero nu een symbool? De WTC-torens waren dat alleszins: van het kapitalisme. Is Pim Fortuyn een symbool (geworden)? Na zijn kogeldood misschien wel. Koning Boudewijn? Prinses Di? Is de tomaat, net als het duimapplaus, al heel lang hét symbool van afkeuring ( … als er tenminste met die tomaat gegooid wordt … )? En het ei dan? Moeten we de uil slimheid of domheid toedichten? (De knappe meneer Uil versus ‘Wat baten kaars en bril … ‘). In Chili gooien de mensen maïs naar politici, als ze het niet met ze eens zijn. Wie pikt maïs? Juist, ja: kiekens. Zinnebeelden zijn cultuurgebonden. Laten we wel wezen:de natuur biedt op zichzelf geen symbolen. Ook al ziet een en ander er soms driehoekig of cirkelvormig uit.

MIJN MEESTERS                                                                          Joris Denoo Meester Gilbert was de vreselijke man die mijn eerste leerjaar in de basisschool dirigeerde. Ik heb het over eind jaren vijftig – begin zestig. Ik had dat, zelf een uk op tafelhoogte zijnde, toen nog niet door, maar mijn eerste ‘grote’ meester was een onderdeurtje dat met rechtopstaande haren amper 1 m 60 hoogte bereikte en zo mager als een sprinkhaan was. Mocht Bellewaerde al bestaan hebben, hij mocht ‘voor niks’ binnen. Een ideale limbodanser. Waarom ik hem een vreselijke man vond? Meester Gilbert deed ons naar voren komen om verzen te declameren. En dat was nou net mijn trauma uit de papschool bij zuster Serafien geweest: dat we godgenageld alleen voor de klas liedjes moesten zingen of gedichtjes moesten voordragen. Meester Gilbert, een amateur-toneelspeler van het betere allooi (zijn toneelkring won enkele keren het nationale Landjuweel), acteerde ook zelf de lessen Gewijde Ge

GRENSGEVAL                                                                    Joris Denoo EEN WAARGEBEURD SMOKKELESSAY Duizenden kilogrammen geleden … ‘ Smokkelen ’: goederen invoeren zonder invoerrechten te betalen, het ontduiken van voorschriften’. Sinds de grenzen in Europa vervaagd zijn, klinkt ‘ smokkelen ’ ouderwets. Het is wellicht ook zo oud als de mens zelf, want het bestaat dankzij de begrippen ‘mens’, ‘grondgebied’ en ‘grens’ . Het woord ‘smokkelen’ heeft een aangename, donkere klank. Het buitelt in de mond als een te heet gebakken aardappeltje. Er steekt vaart, avontuur en geheim in. En herhaling. Het heeft gelijk iets haperends of struikelends: niet altijd loopt het van een leien dakje. De sluikstoker, de valsemunter, de smokkelaar: het publiek heeft er een boontje voor en de pers heeft er een kluifje aan. Er hoeft niet altijd geweld mee gepaard te gaan. Het schilderachtige overheerst. Geheimzinnigheid is troef. Wie is dan het slachtoffer? Vadertje Staa