NEERSLAG

MOM                                                                                                    Jrs Dn (Joris Denoo)   N mns mg zch grg vrmmmn. Ht mmbkks s vn ll tdn. Vrgr dd mn dt mt tkkn, bldrn n mddr: cmflg, wtjwl. Dt kn vl rdnn f dlndn hbbn. Sdrt d bkdrkknst kn dt prfct p ppr. Mn vrschft nkl klnkn, n mn bkmt n schlnm ft psdnm. Ndr ht mm vn n ndr nm kn mn dn schrvn wt mn wl. Rlk s ht nt, wl hndg n hrlk. Nbvngn t spln n dz wrnd dr lttrn! Palindromen spelen met onze voeten. Afko’s verzwijgen meer dan ze prijsgeven. Rijmen zijn maar achterklap op rijm. Anagrammen hutselen alleen wat door elkaar. Een mombakkes echter overleeft het echte aangelaat: kijk maar naar Max Havelaar na meer dan 150 jaar.

ONDER INDIANEN                                                                               Joris Denoo Later die avond ontmoette ik nog Zwemt Met De Zalm, ook een oude indiaan. ‘Dag Gedroogd Vlees,’ groette hij. ‘Dag, maar eigenlijk valt de nacht al, Zwemt enzovoort,’ antwoordde ik. ‘Niettemin is mijn vreugde groot u hier aan te treffen.’ ‘Dat betreft dan een wederzijds gevoel, Gedroogd Vlees.’ ‘En hoe gaat het nog met In De Bergen Rollende Donder?’ ‘Die is van ons heengegaan. Was ik blank, dan zei ik: helaas van ons heengegaan. Maar zoals u weet: zielen kennen pas rust ginds aan de overkant. Geen ‘ helaas ’ dus.’ ‘Nee,’ beaamde ik, ‘de doden hebben het wellicht goed.’ ‘En hoe gaat het heden in deze westelijke staat?’ informeerde Zwemt Met De Zalm. ‘Soms,’ zei ik peinzend, ‘soms is men in alle staten, soms is men in staat van ontbinding. Maar het moet gezegd: het is een goede plek om alsmaar ouder te worden, hier even buiten westen. Zo hebben we een oude hoofdplaats met zwanen, wa