NEERSLAG

HET EEUWIGE LEVEN Ik zag mijn vader als Romeins soldaat opdraven in de Credostoet in Torhout ergens beginjaren ’60 van de vorige bloederige eeuw. Wat geschied is: geschiedenis. Maar Jezus was er ook bij. Dus: gewijde geschiedenis. Vroeger een vak apart op sommige scholen, toen we nog niet eens olijven aten. Romeinen – inwoners uit de latere ‘Eeuwige Stad’ – waren half-textiele half-metalen half-lederen half-blote types die riolen en slaven hadden. Sommige aten gebraden relmuizen en duiventongetjes. Andere waren ondervoede eters van graanpap en magere slurpers van wijn-met-water. Soms zelfs zeewater. Vaak werd lood gebruikt voor bekers en stopsels. Wat ook geschiedde: loodvergiftiging. De ergste katholieken uit mijn stadje waren de eerste kandidaten om de rol van Romeins soldaat te spelen in de Credostoet. Je moest er wel een lichaamslengte voor hebben van minstens 1 meter 80. De bloedende Koning der Joden werd vertolkt door Toon, de meest fundamentalistische en kerkse rooms-katholiek u

OUDE HEIN Het wordt menens. Dit jaar bereik ik de kaap van 69. Ik schrijf uit ontzag dat getal niet voluit. Het daaropvolgende getal klinkt onheilspellend. Ooit was ik 11. Om de een of andere reden belandde er bij ons thuis af en toe een Hollands jeugdmagazine – mijn pa werkte in een grote drukkerij/uitgeverij in een belangrijke stad aan het einde van de horizon, slechts bereikbaar met een vroege stoomtrein. Het blad heette Taptoe. Er stond een geïllustreerd vervolgverhaal in waar ik al mijn hele leven lang af en toe moet aan denken.  Het woei. Het was donker. In het dorp sloop des nachts een geheimzinnige gedaante met een vreemde bochel op zijn rug rond: de knecht van Douwe Tjaarsma, uitvinder. Douwe wou het perpetuum mobile uitvinden, de eeuwigdurende beweging. Daartoe had hij klokken nodig. Zijn knecht ging die ’s nachts stelen. Ook staande klokken. Dat werd door een tekening bewezen: je zag de gedaante met een grote pendule op zijn rug zeulen. In de wind. In het donker. Hoe dat ver

ANNUS HORRIBILIS   Op de tweede verdieping van het ziekenhuis waar ik medio vorige eeuw geboren was, lag eind december mijn vader op sterven. Hij was net geen negentig. Nog even was hij bekommerd om het voortbestaan van zijn grote donkerblauwe Mercedes – hij zou die nog niet verkopen. Weldra namen andere bekommernissen de leiding over. ‘Het is gedaan hé?’ Zijn doodstrijd in het bed van Intensieve Zorg duurde twee weken – de ‘comfort’ behandeling, weet je wel. Een taaie rakker. Een krasse knar ondanks zijn hartbypasses vlak voor zijn afscheid van de arbeidsmarkt. Op een van de bezoekavonden – de wind gierde tussen de gebouwen, het regende haaientanden – werd ik van bij dat sterfbed weg getelefoneerd: mijn zoon had na een zoveelste epileptische aanval voor de zoveelste keer een breuk opgelopen en werd door een begeleidster (hij woonde zelfstandig begeleid) naar de Spoed gebracht. Ze kwamen van vijftien kilometer ver. Die avond lagen zowel mijn vader als mijn zoon in hetzelfde ziekenh

Mijn biotrilogie van mens, dorp en tijd. Pittig, picaresk, pruimig, puntig. Uitgeverij Bibliodroom. Tevens de sluier gelicht over de identiteit van mijn pseudoniem Bjarne Donderdag. Een thriller in diepe dalen en op hoge toppen. 

 Dichtbundel ZWAARTEKRACHT, uitg. Kleinood&Grootzeer, Bergen op Zoom. Over vallen, opstaan en weer vallen.

Joris Denoo                                                     056358556                      Oude Ieperseweg 85                                       0479630279 B-8501 Heule                                                   joris.denoo@gmail.com °53-07-06 Torhout                                      Poëzie Een nerveuze alchemist, Yang Gent, 77 De lotus van Loch Ness, Yang Gent, 78 Tea for one, bibliofiel, Proka Gent, 79 Een praalbed bloemen, Contramine Antwerpen, 79 De conditie van de dichter, Vers St. Niklaas, 80 (bekroond) Eendjes voeren, Orion Beveren, 81 Verzetsgedichten, bibliofiel, VKH Torhout, 83 Staat van medewerking, Wel Bergen-op-Zoom, 87 Binnenscheepvaart, Poëziecentrum Gent, 88 Confessions liquides, Oranje Wielsbeke, 88 Voltooid verwarmde tijd, Manteau Antwerpen-Amsterdam, 92 Poulidor. Pluimgedichten, De Gebeten Hond Harelbeke, 96 Monster. Pluimgedichten, De Gebeten Hond Harelbeke, 97 Linkerhart, Poëziecentrum Gent, 00 (bekroond) Circulus Vitae, tekstboek i.s.m. ontwerper