NEERSLAG

                                  D O F    M A A R    D U I D E L I J K                                D O F    M A A R    D U I D Ә L Ә K                                               Joris Denoo                                             Jorәs Dәnoo                                                                     (oud-lector taal Vives Hogeschool, campus Torhout & schrijver)                                                                                                               ‘You’ve got ә -mail!’ Intro De standaardtaal (in ons geval: Standaardnederlands) is als het koningshuis: hebben we dat wel nodig en is het zinvol? Het is pretentieus en ijdel dat een bepaalde generatie haar willetje zou opleggen en het alleenzaligmakende en eeuwigdurende gebruik van ‘haar’ standaardtaal zou eisen. Taal is immers voortdurend aan verandering onderhevig. Taal leeft. Taal is ‘gansch het volk’. Taal is divers en beweeglijk, in ruimte en in tijd. De ong

DE SCHRIFTGELEERDE                                                                                 Joris Denoo Er was eens een schrijver. Dat klinkt heel ongewoon. Gewoonlijk zijn het de schrijvers zelf die schrijven: ‘Er was eens… ‘. We bestaan het echter van deze bepaalde schrijver het hoofdpersonage van ons essay te maken. Dat klinkt alweer heel ongewoon. Kan iemand als personage in een essay fungeren? Is dat niet voorbehouden aan de pure fictie? Om dat te weten te komen, moet u dit lezen. Kom en volg ons. Ook hij werd ooit in het gloren van zijn bestaan boven een kelkvormige doopvont gehouden, schrikkend van het plensje water dat op zijn voorhoofdje spatte en de rood aangelopen tronies die zich over hem heen bogen. Het was inmiddels al zijn derde trauma, na zijn geboorteschreeuw (niemand had hem ooit gepolst naar de wenselijkheid van zijn teraardebestelling) en het pak slaag dat de arts hem gegeven had om te testen of alles wel goed zat bij deze nieuwe wereldburger. Zijn ong

HOGESCHOOLVOS                                                                                     Joris Denoo Herinneringen aan mijn jaren als docent Taal aan de Lerarenopleiding KATHO/VIVES, campus Torhout Eerst was er alleen maar het oude centrale gebouw. Dat was natuurlijk ooit nieuw geweest, maar ze gingen er prat op dat hier de oudste vestigingsplaats van het land was voor lerarenopleiding. Daar hoorde dus een vroegoud pand bij. De grens tussen mufheid en vintage was makkelijk te trekken: muffe mensen kenden het begrip ‘vintage’ niet, vintage folks moesten geen mottenballenmensen. Vroegoud dus. Een tijdelijke sarcofaag voor duizenden jonge mensen die meester wilden worden. Of leraar. Veel later kwamen er stukken bij, wegens gebrek aan ruimte, en om te kunnen concurreren met andere hogescholen, meer dan honderd vijftig jaar moderner dan het moederschip. In die nieuwste gedeelten werden ook de meer praktische vakken ondergebracht: muziek, beweging, sport, dans, biologie. Gaa