TWEEDEHANSJE
TWEEDEHANSJE
EEN SPROOKJE VOOR
GIERIGAARDS
Er was eens een knul die het
binnenland verliet en in badstad Eaustende ging wonen, een stad aan de zee,
omdat hij dacht dat je daar minder belastingen moest betalen doordat de helft
van de stad in het water lag. Je had immers bad en je had stad. Hij koos voor
appartement B op het gelijkvloers in de waan dat de huurders van A, C en D een
deel van zijn huur betaalden en dat hij niet zou moeten meebetalen aan
herstellingen van het dak. Tevens droeg hij tweedehandschoenen, want door het
vele recycleren had hij smetvrees gekregen. Men noemde hem Tweedehansje.
Een hele meute Tweedeverblijvers
kwam echter zijn welbevinden vergallen. Even later deed zich een golf van
wurgmoorden voor in die stad aan de zee. Na intensief speurwerk, waarbij alle
pistes open werden gehouden en niets aan het toeval werd overgelaten, werd
Tweedehansje als dader bij de lurven gevat. Zijn tweedehandschoenen hadden hem
de das omgedaan.
Omdat zijn proces in het
binnenland werd gevoerd, zou hij de hele straf uit moeten zitten, en niet de
helft. Een geweldige opdoffer was dat voor zo’n gierigaard, die graag het volle
pond verwierf door voor de helft te gaan. Zijn smeekbede om een tweede kans
kreeg geen gehoor.
Zuinigheid is goed. Zeelucht
is gezond. Maar er zijn grenzen. Tweedehansje leefde nog kort en ongelukkig.
JORIS DENOO