TWEEDEHANSJE

 

TWEEDEHANSJE

EEN SPROOKJE VOOR GIERIGAARDS

Er was eens een knul die het binnenland verliet en in badstad Eaustende ging wonen, een stad aan de zee, omdat hij dacht dat je daar minder belastingen moest betalen doordat de helft van de stad in het water lag. Je had immers bad en je had stad. Hij koos voor appartement B op het gelijkvloers in de waan dat de huurders van A, C en D een deel van zijn huur betaalden en dat hij niet zou moeten meebetalen aan herstellingen van het dak. Tevens droeg hij tweedehandschoenen, want door het vele recycleren had hij smetvrees gekregen. Men noemde hem Tweedehansje.

Een hele meute Tweedeverblijvers kwam echter zijn welbevinden vergallen. Even later deed zich een golf van wurgmoorden voor in die stad aan de zee. Na intensief speurwerk, waarbij alle pistes open werden gehouden en niets aan het toeval werd overgelaten, werd Tweedehansje als dader bij de lurven gevat. Zijn tweedehandschoenen hadden hem de das omgedaan.

Omdat zijn proces in het binnenland werd gevoerd, zou hij de hele straf uit moeten zitten, en niet de helft. Een geweldige opdoffer was dat voor zo’n gierigaard, die graag het volle pond verwierf door voor de helft te gaan. Zijn smeekbede om een tweede kans kreeg geen gehoor.

Zuinigheid is goed. Zeelucht is gezond. Maar er zijn grenzen. Tweedehansje leefde nog kort en ongelukkig.

JORIS DENOO