MARJETJE SOVJETJE
MARJETJE SOVJETJE Joris Denoo
Na de stoutekinderenworp (december), het driekoningenpesten (januari) en de kerstboomverbranding (januari) is ook alweer de paaseierensmelting achter de rug, ideale gelegenheid om kinderen te pesten. Nu komt de 1 meiviering eraan. De tijd gaat vlug; tijd is geld. Ik heb tijdens deze periode van gezellige voorjaarsstormen en preluderend gedoe omtrent de voorjaarsklassiekers ook weer Vrouwtje Miserie gezien. Gekromd als een vraagteken sjokte ze door het woud van Torhouthulst, een stadje van eierboerpraatjes en koektrommelplaatjes in kreupel-Houtland, terwijl een storm ongenadig de boomkruinen ranselde en dikke gevorkte takken als van reuzenkippen door het zwerk zwierde. Zelf zeulde ze een grote bos hout op haar rug mee. De boze wind rukte aan haar zwarte Hongaarse hoofddoek, waaronder ze een klein rood Russisch mutsje droeg.
Haar echte naam was eigenlijk Marjetje Sovjetje. Ze was altijd al een soort Oostblokroodkapje in het kreupel-Houtland geweest. Marjetje Sovjetje begon haar carrière als majoretje met kruidnagelbruine krullen, witte laarsjes en gespierde zonnebankbenen. 1 mei was elk jaar weer een hoogdag voor haar. Dan gooide ze telkens weer haar stokje in de lucht, dat ze daarna telkens ook weer opving. Vrouwen applaudisseerden; mannen gaapten naar haar billen. Daarna werd ze militant turnverenigster, waarbij ze vaak zichzelf de lucht in buitelde of over het asfalt koprolde. 1 mei bleef een hoogdag voor haar. Vervolgens (na een conflict met een turnzak, een slechte leraar gymnastiek) werd ze studentenactiviste, gestraalde studente, bisstudente, studente-af, vakbondster, stakingsleidster. Ze ijverde voor gratis busvervoer in de stad, lagere parkeertarieven en allerlei van dat rood fraais. Zo verzette ze zich ook hevig tegen de priorpostzegels en de fiscale amnestie. Even was ze getrouwd met Bismarck, die eigenlijk Marc heette, soms ook bijgenaamd Kortemark, omdat hij uit het kreupel-Houtlandse Kortemark kwam en niet zo groot was. Marc had al zijn jaren aan de universiteit tweemaal gedaan, om het goed te kunnen. Vandaar ook: Bismarck. Dat huwelijksbootje strandde echter, door interne politieke geschillen en vreselijke badscènes.
Marjetje Sovjetje, ijverend om alles wat openbaar was gratis te maken, werd op 1 mei van vorig jaar door zo’n gratis bus overreden, ergens te lande in het kreupel-Houtland godbetert. Marjetje Sovjetje, een republiekje op zichzelf, vond totaal verhakkeld de dood. Inmiddels is haar de Stevaert-medaille postuum toegekend. Op die zilveren medaille staan een duim en een wijsvinger die over elkaar wrijven: het geluidloze strijkorkestje van de arme. Door dit gebaar is een schuine streep getrokken. De medaille werd overhandigd aan haar ex Bismarck, alias Kortemark, bij gebrek aan familie, want de Sovjetjes en hun satellietjes waren allemaal al uitgestorven. Nee, Marjetje Sovjetje zal de nieuwe lente niet halen. Dat was nochtans eens een berin!