BRIDGE
HOE IK LEERDE BRIDGEN Joris Denoo In de middeleeuwen van mijn jeugd was ik een stevig dammer. De goede man gooide namelijk vooral gezelschapsspelen door de schoorsteen. Later bedreef ik – met lange tussenpozen – decennialang het edele schaakspel. Er zat zelfs even een jaar intens correspondentieschaak tussen. Vele veldslagen later leerde ik ook mijn vierjarige kleindochter Wilma de beide schuifdenksporten aan. Toen ik zestig werd, kreeg ik uitzicht op een zee van tijd. Ik wou die zee zinvol bezeilen en verkennen. Eerst zou ik een brug bouwen. Ik leerde bridge. Een jaar voor ik ermee begon, printte ik de betreffende bladzijden uit de Wikipedia Encyclopedie uit en verpestte er enkele reizen naar Bulgarije en Kreta mee. Op den duur kende ik de twintig bladzijden uit mijn hoofd, maar van het spel zelf snapte ik bijna niets. Een dummy was voor mij als schrijver nog altijd een blanco boek, waarmee een drukker eens